2007 yılında ben ne yapıyodum aceba da bu filmleri kaçırmışım diye düşününce aklıma gelenler: dersler, sınavlar, kütüphaneli günler, masa lambası ışıklı geceler, mülakatlar vs..Bi kaldırsaymışım kafamı daha erken görebilecekmişim olanı biteni, neyseki bu cahil vaziyetime son veren kıral bi dostum var, burdan kendisine en içten selamlarımı yollar yanaklarından öper, saçlarından çekerim.
İki film: her ikisi de bolca müzikli, birinde The Beatles (oyuncuların kendi seslerinden) diğerinde Joy Division (bizzat Ian Curtis'den) şarkıları var. Her ikisinde de genç, yağuşuklu, yetenekli brit aktörler başrolde: Sam Riley (Control), Jim Sturgess (Across The Universe), başlıktan da belli ikisi de 2007 yılının mahsulü filmler. Joe Anderson her iki filmde de var.Öte yandan, biri gerçek, diğeri kurgu; biri siyah beyaz diğeri renkten renge giriyo; biri hüzünlere garkederken bünyeyi diğeri evet güzel günler göreceğiz güneşli günler diye sayıklatabiliyor.
Control ile başlayayım, önce bi resim bulayım:
Ian Curtis ve bittabi Joy Division konulu ve elbette oldukça bas, siyah beyaz, çektiği harika Depeche Mode klipleri ile kendisine aşina olduğum Anton Corbijn imzalı, hüzünlü, gerçek bi seyirlik. Anton Corbijn filmi renkli çekip, sonra siyah beyaz yapmış, böylelikle daha keskin, daha pürüzsüz bi görüntü elde etmiş, işini bilirsin sen Anton. Aşağıdaki resmi bana gösterip hangisi Ian hangisi Sam deselerdi bilemezdim, çünkü Ian Curtis çok farklı, nerdeyse hipnotik bas bir sesti benim için, ne o epileptik dansından haberdardım ne de hayat hikayesinden.
İş, aşk, sağlık problemleri derken hayatına son vermiş, yazık olmuş, hem de çok.. Filmde grubun menajerini canlandıran aktör de takip edilesi bence, Toby Kebbell , This is England ile kendisinden soğuduğum Shane Meadows'un izlemediğim Dead Man's Shoes'unda da oynamış, kısmetse izlerim belki kimbilir. Bu kadar yazabilicem ya, karşı apartmanın yeni evli kırşehirlisi ve hemşerilerinin düğüne sokakta, kaldıkları yerden devam etmeleri ve beni aşağıda oynayan kardeşimi pencereden izlemeye çağırıp duran annem yüzünden dikkatim dağıldı. Ian Curtis'in harika bas sesinden bağlamanın bet elektro sesine ani bi geçiş yapıyorum mecburen..
